ASV JO13-1 weet weer wat verliezen is op de vroege ochtend in Sleeuwijk (6-2)

Deze keer stond de uitwedstrijd tegen mede-koploper Sleeuwijk op het programma. Om half 8 diende er verzameld te worden op het plein.

Bij aankomst in Sleeuwijk werden de ouders getrakteerd op een ontbijtje van de tegenstander (dankjewel Dick Konings, a.k.a ‘the turtle’) of zoals de tegenstander eigenlijk hoopte ‘een galgenmaal’.

De warming-up werd gedaan bij het opkomen van de zon. Een mooi gezicht, maar kennelijk had deze vroegte een beklemmende werking op onze jongens en meiden.

De eerste minuten werd namelijk de Albert Heyn kaas van het brood gegeten. Sleeuwijk was feller en vond steeds de vrije speler. Wij kwamen niet verder dan tegenhouden en als we de bal in bezit kregen werd de bal gehaast naar voren geschoten, als de bal al goed werd geraakt. Sleeuwijk kwam verdiend op een 1-0 voorsprong.

Langzaam maar zeker kwam Arkel meer en meer op de helft van de tegenstander. De wedstrijd werd meer wedstrijd en na wat kleinere mogelijkheden stond daar zomaar de 1-1 op het elektronische scorebord. Raphael schoot resoluut tegendraads in.

Dat smaakte naar meer, maar het spel werd helaas niet beter. Of zoals dat zo mooi heet….we voetbalden tegen ons zelf. Er werd te weinig opgebouwd en maar sporadisch een vrijestaande medespeler gevonden. Sleeuwijk scoorde relatief snel de 2-1 en als extra klap vlak voor rust vloog de 3-1 na half ingrijpen er ook nog in.

Na het rustsignaal (van de laatste man van Sleeuwijk 7) keerden de spelers richting kleedkamer. Allemaal in een stemming die het best getypeerd kan worden als een cocktail van frustratie, boosheid en verdriet. Begrijpelijk, maar wat wel opviel dat iedereen ‘de schuld’ kreeg behalve zichzelf.

Met de nodige wijzigingen op het veld werd de tweede helft aangevangen. Maar het werd niet de dag van Arkel en wel van Sleeuwijk. Waar we toch wel een beetje hoopten op de aansluitingstreffer, verdween al snel de 4-1 achter doelman Pim.

In een ultieme poging werd er nog wel een paar keer van afstand geprobeerd te schieten. Het was helaas te weinig. De 5-1 werd gevolgd door de 6-1. Sophie voorkwam de 7-1 met wellicht de mooiste actie van de dag middels een sliding voor het doel langs (de gebroken vinger boven het veld houdend).Niet lang daarna zorgde Raphael in de allerlaatste minuut via een solo voor de 6-2.

Op waarde geklopt zoals dat heet en leerzaam voor de volgende wedstrijd (en de trainingen deze week).

Zaterdag 16 oktober spelen we weer thuis op ons (hopelijk) beter gezinde tijdstip 10.30 uur. Tegenstander is de JO13 van de Almkerk-Altena combinatie. U bent weer van harte welkom.

Met sportieve groet,

Andries van Duyvendijk

PS 1:

De score m.b.t. de wastas was weer een flinke rekenklus. De mix van reinheid, schoonheid en opvouwkunsten leverden Sanne ter Rele een verdienstelijke 28.5 punten op. Daarbij was er weer een bonus te vergeven, aangezien er een lekkere Milka chocoladereep in de tas werd aangetroffen.

Aangezien er bij de score van Mariska vorige week een kwart punt werd toegekend voor 2 zakjes van 114 gram mini-twixjes heeft de jury besloten om voor de 300 gram zware Milka reep 0.3 punt toe te kennen. De berekening was simpel (300gr/(2x114gr)*0.25). Dit brengt het totaal op 28.8 punten en derhalve een 2^e plaats.

Joke Oudijk heeft dit keer de tas meegenomen. We wachten weer in spanning af.

PS 2:

Veterstrikken blijft een dingetje. Vele malen per wedstrijd gaat een speler door de knieen om de veters een soort van vast te maken. Jari en Rob deden het in de wedstrijd later op de dag bij de JO15 nog eens zoetjes over. We telden 3 x bij Jari (tot ontzetting van moeder Joke) en 4 x bij Rob.

Voordat we ook een veterstrik klassement bij gaan houden (waarbij hoe hoger het aantal niet inhoudt dat je de beste bent), bij deze de werkinstructie.

Hopelijk blijft de veterstrikteller zaterdag op nul staan